Partner: Henricus Bernardus Hermannus (Harrie) Buijvoets (1922-1977)
Ze woonde de laatste negen jaar van haar leven in het verzorgingshuis Sint Jozef in Weerselo. Daar overleed Annie Steinmeijer ook donderdag, 10 oktober 2019, bij het aanbreken van de dag. Na een welbesteed leven zoals in de overlijdensadvertentie in de Twentsche Courant Tubantia staat op de gezegende leeftijd van 96 jaar. Met haar overlijden is Ootmarsum een markante persoonlijkheid ontvallen. Samen met haar man Harrie Buijvoets kleurden zij niet alleen decennia lang de plaatselijke samenleving maar drukten ze er ook een stempel op en schreven ze geschiedenis. Het roept herinneringen op aan een vervlogen tijdperk.
Niet in het minst ook door de rol van haar echtgenoot Harry. Samen met toenmalig overbuurman Gerard Hulsink was hij de grondlegger van het particuliere Gasbedrijf Ootmarsum. Ook in politieke en bestuurlijke zin leverden deze twee ondernemers en pioniers een grote bijdrage aan de Ootmarsumse samenleving. Want zij waren beiden raadslid en wethouder voor de toenmalige KVP in het toen nog zelfstandige stadje. Gerard Hulsink overleed in 1968, 64 jaar oud. Harry Buijvoets overleed in 1977; hij was toen nog maar 54 jaar oud. Annie ging niet bij de pakken neerzitten en nam de leiding van het Gasbedrijf over.
Slagerij
Annie Buijvoets was een dochter van Bernhard Steinmeijer (van de Venboer) uit Oud-Ootmarsum. Bernard begon aanvankelijk samen met zijn broer Hendrik een slagerij aan het Kerkplein; later begon hij een eigen zaak aan de Grotestraat die door een broer van Annie, Ben Steinmeijer, werd overgenomen. De ervaringen thuis met de winkel en de slagerij kwamen Annie na haar huwelijk met Harry Buijvoets in 1948 goed van pas. Annie kwam terecht aan de Oostwal, in de winkel annex woonhuis die bij het loodgieters- en installatiebedrijf van Buijvoets hoorde. Het adres was toen trouwens nog Schoolplein vanwege de tegenover gelegen Openbare – later Hervormde – School. Harry was de vierde generatie Buijvoets nadat Johannes Buijvoets uit het Belgische Neerpelt zich rond 1830 in Ootmarsum vestigde. Buijvoets was aan de Oostwal niet alleen actief als koperslager maar ook als rijwielhersteller en loodgieter. Harry Buijvoets was de oudste in een gezin met zeven kinderen. Zijn broer Gerrit begon later een winkel in elektriciteitsapparatuur aan de Grotestraat. Harry Buyvoets verkocht in de winkel ook flessen Butagas.
Gasbedrijf
Gas zou in zijn latere leven een hoofdrol gaan spelen. Want toen de NAM rond 1950 gas aanboorde in het Springendal waren Harry Buijvoets en Gerard Hulsink er als de kippen bij. Hulsink had immers toen al zijn kabel-legbedrijf en Buijvoets was loodgieter en gasfitter. ,“Harry en Gerard Hulsink spraken in die tijd vaak met elkaar over de ontwikkelingen met betrekking tot de gasvondsten. Dat deden ze steevast op het stoepje voor het huis van Hulsink”, vertelde Annie Buijvoets meer dan eens. Uiteindelijk werden ze het helemaal met elkaar eens en besloten ze een poging te wagen een deel van het gas naar Ootmarsum te laten stromen en met een eigen gasbedrijf te beginnen. Het leggen van de noodzakelijke leidingen was geen probleem voor de twee. Buijvoets en Hulsink gebruikten daarvoor geen stalen buizen zoals destijds te doen gebruikelijk, maar kunststof leidingen oftewel pvc-buizen. Het verkrijgen van de nodige toestemming en vergunningen was heel wat moeilijker. Maar na vier jaar lobbyen en onderhandelen met het ministerie in Den Haag en de provincie in Zwolle kregen de Ootmarsumse ondernemers de zaak rond. Begin 1956 werd de vergunning c.q. concessie afgegeven.
Overstag
Ootmarsum had zijn eigen gasbedrijf, en toen was het zaak klanten te krijgen. Na een informatieavond waarop de inwoners tekst en uitleg werd gegeven, gingen Hulsink en Buijvoets letterlijk huis aan huis om aansluitingen te verkopen. Daarbij gold het aanbod: wie zich nu meldt, krijgt de ombouw van de apparatuur thuis van flessengas op aardgas gratis. Ootmarsum ging massaal overstag.
Vanaf de ontzwavelingsfabriek bij het kanaal Almelo-Nordhorn aan de Rossummerstraat in Agelo moest een aanvoerleiding voor gas naar Ootmarsum worden aangelegd. Aan de van Bevervordestraat werd een reduceerstation gebouwd, het zogeheten Gashuuske waar later kunstenaar Berend Seiger nog zijn atelier en werkplaats had. In dat reduceerstation werd de druk van het gas zodanig teruggebracht dat het naar de klanten in huis kon worden getransporteerd.
Bontjassen
Netwerken was in die tijd aan Buijvoets en Hulsink wel besteed. Annie Buijvoets vertelde met smaak vaak de volgende anekdote: ,,We moesten een keer naar een receptie in Den Haag. Hulsink zei: “dan mot oonze vrouwleu d’r deftig oetzeen” Wij deden een bontjas aan. Maar het was op de receptie zo heet dat wij die bontjas graag uit wilden doen. Maar dat mocht niet. Hulsink siste ons toe: “anhoal’n den jas, aans valt al dat deftige vot”.
Het aantal gasaansluitingen in Ootmarsum was boven alle verwachting. Dus kon in 1957 het gas voor het eerst gaan stromen. Bij de slagerij van Bernard Steinmeijer aan de Grotestraat – niet geheel toevallig – werd een proefpijp geïnstalleerd. Toen vanuit de gasfabriek bij het kanaal de kraan werd opengedraaid kwam na enige tijd gas uit de pijp in Ootmarsum. Hulsink hield er een brandende lucifer bij en ineens was daar een vlam. Een plechtig en historisch moment. Hulsink en Buijvoets keken elkaar aan en zeiden: “Oatmössche hef gas”. Niet veel later stroomde uit de aansluitingen bij de klanten thuis ook gas. “Het heurt mie”.
Naar wens
Het Gasbedrijf Ootmarsum ontwikkelde zich gestaag en vooral naar wens. Van 60.000 m3 gas in 1957 bij 300 aansluitingen naar 194.000 m3 met 446 aansluitingen in 1961 tot 3.284.000 m3 bij 1170 aansluitingen in 1973. Dat was vooral ook dank zij de komst van enkele grootverbruikers zoals de Twentse Damast en het openluchtzwembad De Kuiperberg. Het topjaar was 1979 met bijna 9 miljoen m3 bij 1170 aansluitingen.
Gerard Hulsink maakte dat niet meer mee. Hij overleed in maart 1968 op 64-jarige leeftijd. Harry Buijvoets stond er alleen voor. En dat lukte hem prima. Ondanks dat het Gasbedrijf Ootmarsum landelijk als relatief klein bedrijf een vreemde eend in de bijt was. Annie Buijvoets: “Harry bezocht elk jaar de vergadering van gasdirecteuren. De collega’s, vaak directeuren van gemeentelijke gasbedrijven lieten zich dan geregeld laatdunkend uit over zijn ‘bedrijfje’. Maar Harry liet zich niet kennen: ‘Het bedrief heurt mie en ie bint mer zetbaas'”.
Kolenboer
Een belangrijke mijlpaal voor het Gasbedrijf was de 1000ste aansluiting in 1971. Dat was bij Henk Floot aan de Smithuisstraat. Dat Floot zich niet eerder had laten aansluiten had een simpele reden. Annie Buijvoets: “Floot was namelijk kolenboer. Hij kon zijn eigen bedrijf niet de doodsteek toebrengen door geen kolen meer te stoken maar over te gaan op aardgas.” Uiteindelijk kon ook Floot de vooruitgang niet meer tegenhouden.
Harry Bijvoets was niet alleen druk met het Gasbedrijf. In navolging van Gerard Hulsink maakte hij zich ook verdienstelijk in de politiek. Van 1966 tot eind 1971 was het raadslid en wethouder voor de KVP in de gemeenteraad van Ootmarsum. Zijn vertrek uit de politiek liep anders dan hij had kunnen bevroeden. In 1968 1970 kocht hij namelijk een eeuwenoude boerderij aan de Laagsestraat in Oud-Ootmarsum, Erve Splinterinck, van Gait Velers oftewel Rol’s Gait. Ook daarmee volgde hij zijn grote voorbeeld en buurman Gerard Hulsink; die had iets verderop aan de Laagsestraat een oude boerderij gekocht – van Busscher – en verbouwd om te wonen. Het monumentale pand van Erve Splinterinck werd in zijn geheel afgebroken en nieuw opgebouwd. Tussen de nieuwe woonboerdeij en de Laagsestraat werd een sier-/visvijver aangelegd en een zwemvijver. Na Buyvoets woonden onder andere de families Den Drijver en Schippers in deze fraaie woonboerderij.
Oud-Ootmarsum
De nieuwe boerderij en dan met name de verhuizing ernaar toe had voor Harry Buijvoets grote – politieke – gevolgen. Want de nieuwe woonplek van de familie Buijvoets stond in Oud-Ootmarsum, en dat was toen gemeente Denekamp. Nog geen 100 meter, maar toch. In 1970 woonde Buijvoets al aan de Laagsestraat terwijl hij ook wethouder was in Ootmarsum naast Johan Bloemen; Grotenhuis was toen burgemeester. Dagblad Tubantia maakte daar in augustus 1970 melding van. En de rapen waren gaar in het stadhuis. Bij de raadsverkiezingen van 1970 stelde hij zich toch weer verkiesbaar ondanks dat de gemeentewet niet toestond in een andere gemeente te wonen dan waar iemand raadslid/wethouder is. Dat leidde tot flinke discussie in de gemeenteraad, vaak achter gesloten deuren. In september werd Harry Buijvoets desondanks opnieuw benoemd tot wethouder.
Maar de teerling was geworpen. De discussie over de positie van Harry Buijvoets verstomde niet. Ook Gedeputeerde Staten van Overijssel bemoeiden zich ermee. Voor Buyvoets was er langzaam maar zeker geen houden meer aan. Begin februari 1971 gooide hij zeer tegen zijn zin en die van zijn partij de handdoek; het stapte op als wethouder. Henk Veldboer werd zijn opvolger en Jan Hesselink maakte zijn entree als raadslid.
Zelfstandig blijven
Harry Buijvoets stortte zich weer geheel op zijn Gasbedrijf dat zijn aandacht meer dan nodig had. Door schaalvergroting bleek dat het exploiteren van een klein, particulier gasbedrijf steeds moeilijker werd. Toch sloot Buijvoets zich, zoals andere bedrijven in de regio dat wel deden, niet aan bij de Cogas; een samenwerkingsmaatschappij. Als aandeelhouder met een meerderheidsbelang koos hij ervoor zelfstandig te blijven. Harry Buijvoets overleed op 22 mei 1977 op 54-jarige leeftijd. Zijn vrouw Annie zetten het bedrijf nadien op dezelfde voet voort. Maar uiteindelijk besloot zij in 1984 het Gasbedrijf Ootmarsum te verkopen aan een zekere Metz uit Culemborg. Hij bezat ook al een particulier gasbedrijf. Alleen de naam bleef onveranderd. Na het overlijden van Metz in 1989 kwam het Gasbedrijf Ootmarsum dan toch in handen van de Cogas.
Annie Buijvoets was toen al van een grote last verlost en dat speet haar niet, zei ze vaak. Ze kreeg meer tijd voor zichzelf en haar twee kinderen Henrieke en Jan en haar kleinkinderen. Annie woonde in haar latere leven jarenlang aan het Villapark, in de buurt van haar zus Suze. Later verhuisde ze naar een appartement in de Stadsgraav’n aan de Oostwal, vlakbij waar ze ooit met Harrie Buijvoets woonde. Ze woonde graag in Ootmarsum waar ze ‘iedereen’ kende. Het stadje, de vele tradities, haar familie en vele vrienden waren haar zeer lief. Annie Buijvoets was met haar vrolijke en markante verschijning in het straatbeeld van Ootmarsum niet over het hoofd te zien. Ze leidde het leven zoals zij wilde.
Herinneringen
Elf jaar geleden haalde ze nog met een foto de Twentsche Courant Tubantia. Omdat zij niet met een rollator door het stadscentrum wenste te lopen. In plaats daarvan gebruikte ze als 85-jarige een kinderwagen op drie wielen. ,,Dat loopt veel makkelijker”, verklaarde ze: “en ik kan er mooi mijn boodschappen in meenemen.” Zij kreeg veel leuke reacties van mensen als zij met de kinderwagen op pad was. Het deed haar goed, ze genoot ervan.
Zoals ze van alles in haar verdere leven bleef genieten.
Mooi en bijzonder
Van de Stadsgraav’n verhuisde ze naar Sint Jozef in Weerselo. Ook daar had ze het naar de zin. Ze overleed er 10 oktober. Tot verdriet van haar kinderen en haar kleinkinderen. Maar ze hebben er vrede mee blijkt uit de tekst van de overlijdensadvertentie. ,,Na een mooi en welbesteed leven is zacht en rustig bij het aanbreken van en nieuwe dag op 96-jarige leeftijd van ons heen gegaan onze lieve mams, omi en overgroot-omi.” Ootmarsum zal Annie Buijvoets-Steinmeijer herinneren als een mooie en bijzondere vrouw die haar mannetje stond.
(Foto-)Bronnen: Ben Morshuis Stichting, familie Buijvoets-Steinmeijer, Heemkunde Ootmarsum, Twentsche Courant Tubantia en Alphons Weierink
