
Foto: Herman Steigstra; 2020
Erve Loaman
Het Erve Loehues wordt voor het eerst in 1385 genoemd, maar bestond al langer. In genoemd jaar werd namelijk melding gemaakt van het feit dat het erve leeg stond. In 1645 wordt het Lohman genoemd.
Joannes Lohuis werd in 1814 genoemd als deelnemer van een bijeenkomst van landeigenaren en erfgenamen van de marken Groot en Klein Agelo over de verdeling van markengronden. Jannes kocht twee schepel grond. Volgens de gegevens van het kadaster was in 1832 dit erf inderdaad eigendom vanJoannes Lohuis, ook wel Jannes genoemd.
De gevelsteen onthult dat de huidige boerderij in 1874 is gebouwd door kleinzoon Hendrikus Lohuis, getrouwd met Maria Sanderink (op de gevelsteen staat HL h AMS 1874). Hendrikus was de zoon van Johannes Hindricus Lohuis en de kleinzoon van Joannes Lohuis. De boerderij is later overgenomen door de oudste zoon: Hendrikus Gerardus Lohuis.
Hendrik trouwde met Geziena Johanna Broekhuis. De oudste zoon uit dit huwelijk Jan Lohuis, nam de boerderij van zijn vader over. Jan trouwde met Gesiena Josephina Arkink. Zij kregen zes kinderen. Zoon Leo nam later het bedrijf over. Hij verhuisde in 2006 met zijn bedrijf naar Emmen.
In 2015 is het bedrijf verkocht aan Koen Damink (Ni’jboer).
De stamboom van de familie Lohuis staat elders op deze website.
Bron: BMS, Bijnamen in en om Ootmarsum
Historische eigenaren
kadaster | eigenaar | kaart 1832 | kaart 2020 | Google maps |
---|---|---|---|---|
B358, Groot Agelo | Jannes Lohuis | ![]() | ![]() | ![]() |
Verantwoording
De foto's op deze pagina zijn afkomstig van leden van onze vereniging en de BMS. De vereniging heeft zijn uiterste best gedaan om rechthebbenden te achterhalen. Indien u meent aanspraak te kunnen maken op auteursrecht, dan wordt u uitgenodigd dit kenbaar te maken via het reactieformulier dat hoort bij deze pagina.De teksten zijn grotendeels afkomstig uit literatuur die vermeld staat onder de pagina (waar van toepassing), aangevuld met de genealogische gegevens die de werkgroep Genealogie heeft verzameld. Door het verbinden van overlijdensadressen met de gegevens van het kadaster en de bevolkingsregisters vanaf 1860, zijn de waarschijnlijke woonadressen herleid.
Jaartallen afkomstig van het kadaster kunnen afwijken, er ging in die tijd enige tijd overheen voordat het eigendom werd ingeschreven.